 ProZ.com translation contests » | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Source text in English 
 | Winning entries could not be determined in this language pair.There were 8 entries submitted in this pair during the submission phase. Not enough votes were submitted by peers for a winning entry to be determined.Competition in this pair is now closed. |
Entries (8 total) — Expand all entries
តើនរណាគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះផ្សងសំណាងជាលើកដំបូងដែលបានចាប់ផ្ដើមនូវបដិវត្តន៍ឡាតូម៉ាទីណា (La Tomatina revolution)? ការពិតគឺពុំមានណាម្នាក់ដឹងឡើយ។ ប្រហែលជាកាលណោះ វាគឺជាការបះបោរប្រឆាំងនឹងបារាំង ឬរដូវលេងល្បែងកំសាន្តមួយដែលមានស្ថានភាពរញ៉េរញ៉ៃខ្លាំង។ ដោយយោងតាមសំណៅកំណែថ្មីនៃប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏ពេញនិយមបំផុតនៅកំឡុងពិធីបុណ្យឡូសជីហ្កានតេស៍ (Los Gigantes) នាឆ្នាំ 1945 (a giant paper mâché puppet parade) ពេលនោះគឺពួកអ្នកស្រុកកំពុងរកមើលបង្កើតឲ្យមានការប្រតាយប្រតប់គ្នាមួយដើម្បីទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លះៗ។ ពួកគេបានប្រារព្ធធ្វើពិធីនេះឡើងនៅពេលដែលរទេះបន្លែមួយមកដល់ក្បែរៗនោះ ហើយចាប់ផ្ដើមគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះទុំៗដាក់គ្នាតែម្ដង។ ពួកអ្នកឈរមើលដែលមិនដឹងអ្វីនោះបានចូលរួមជាមួយរហូតដល់ទីកន្លែងនៃព្រឹត្តិការណ៍លេងនេះបានរីករាលដាលទៅជាលេងគប់ផ្លែឈើដាក់គ្នាទាំងហ្វូងទាំងហ្វាយតែម្ដង។ ពួកអ្នកញ៉ោះលេងត្រូវសងថ្លៃឲ្យពួកអ្នកលក់ផ្លែប៉េងប៉ោះ តែបញ្ហានោះមិនបានបញ្ឈប់នូវការដេញគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកដែលកាន់តែច្រើនឡើងៗ—និងកំណើតនៃប្រពៃណីថ្មីមួយឡើយ។ ដោយភ័យខ្លាចចំពោះការរីករាលរឹតតែធំឡើងដែលពិបាក ឬហួសពីការគ្រប់គ្រងបាននោះ ក្រុមអាជ្ញាធរបានអនុម័ត, សម្រួល, ហើយបន្ទាប់មកបានយកមកអនុវត្តវិញនូវបម្រាមជាច្រើនបន្តបន្ទាប់គ្នានៅទសវត្សឆ្នាំ 1950។ នៅឆ្នាំ 1951 ក្រុមអ្នកស្រុកដែលបានបំពានច្បាប់នោះត្រូវបានគេចាប់ដាក់ពន្ធនាគាររហូតដល់មានសម្រែកជាសាធារណៈដែលអំពាវនាវឲ្យមានការដោះលែងពួកគេ។ ភាពគឃ្លើនដ៏ល្បីល្បាញបំផុតចំពោះការហាមប្រាមលេងគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ 1957 នៅពេលដែលក្រុមអ្នកប្រឆាំងប្រារព្ធពិធីឈាបនកិច្ចផ្លែងប៉េងប៉ោះក្លែងក្លាយដាក់ក្នុងក្ដារមឈូសមួយដោយមានការដង្ហែរ។ នៅក្រោយឆ្នាំ 1957 រដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុកបានសម្រេចចិត្តដោះស្រាយបញ្ហារិះគន់ ដាក់កំណត់នូវច្បាប់តិចតួចដែលមានលក្ខណៈស្រេចបាច់ដើម្បីប្រើ និងចាប់យកប្រពៃណីចម្លែកនេះឡើង។ បើទោះជាផ្លែប៉េងប៉ោះស្ថិតក្នុងស្ថានភាពលេចធ្លោះក៏ដោយ ក៏ពិធីដ៏អធិកអធមរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍បាននាំដល់ការរំសាយនៅចុងបញ្ចប់ដែរ។ វាគឺជាការប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំឭកមហាសន្តបុគ្គលនៅប៊ូញ៉ុល (Buñol's patron saints), នាងម៉ារីបរិសុទ្ធ ឬមាតាព្រះយេស៊ូ (Virgin Mary) និង សាំង ឬសន្ដបុគ្គលលូវីស ប៊ែរត្រង់ដ៍ (St. Louis Bertrand) ដោយមានការដើរជាក្បួននៅតាមដងផ្លូវ, ការប្រគុំតន្ត្រី, និងការបាញ់កាំជ្រួចផ្កាភ្លើងនៅក្នុងការបង្ហាញឲ្យឃើញជាប្រពៃណីនូវសេចក្ដីអំណរនៃជនជាតិអេស្ប៉ាញ។ ដើម្បីកសាងបាននូវភាពខ្លាំងរបស់អ្នកចំពោះការរង់ចាំលេងប្រតាយប្រតប់គ្នានោះ មានការបម្រើផ្ដល់ឲ្យនូវថាសបាយតាមប្រពៃណីអេស្ប៉ាញដែលសម្រាប់ជាការឧទ្ទិសដល់វីរជនជំនាន់មុនៗដែលមានប្រភពចេញមកពីសហគមន៍វេលែនស្យ៉ា (epic paella) នៅមុនការចាប់ផ្ដើមប្រយុទ្ធគ្នា ដោយរួមមានទាំងការដាក់តាំងបង្ហាញនូវអាហារគ្រឿងសមុទ្រ, ល្មៀត, និងប្រេងអូលីវ។ បច្ចុប្បន្ន ពិធីបុណ្យដ៏មានសេរីភាពនេះមានវិធានការណ៍សណ្ដាប់ធ្នាប់មួយចំនួន។ រហូតមកទល់ពេលនេះ ក្រុមអ្នករៀបចំបានបន្តដាំតែប្រភេទប៉េងប៉ោះពិសេសដែលគ្មានរសជាតិទទួលទានបាន និងគ្រាន់តែសម្រាប់បម្រើឲ្យតម្រូវការក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ប្រចាំឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ពិធីបុណ្យជាទូទៅចាប់ផ្ដើមឡើងនៅម៉ោងប្រហែលជា 10 ព្រឹកនៅពេលដែលក្រុមអ្នកចូលរួមពិធីប្រណាំងប្រជែងគ្នាដណ្ដើមយកហាំប៊ើកហ្គ័រដែលគេងចងនៅខាងចុងបង្គោលមួយដែលមានលាបខ្លាញ់គោ។ ក្រុមអ្នកឈរមើលបាញ់ទឹកដាក់ពួកអ្នកប្រវេប្រវាតោងឡើង ខណៈកំពុងមានការបង្ហាញនូវកាយវិការ និងការរាំរែកនៅតាមដងផ្លូវ។ នៅពេលដែលសំឡេងជួងនៃព្រះវិហារបានបន្លឺឡើងនៅវេលាថ្ងៃត្រង់ រថយន្តដឹកផ្លែប៉េងប៉ោះរំកិលខ្លួនចូលមកក្នុងទីប្រជុំជន ខណៈពេលដែលមានសំឡេងស្មូត ឬចម្រៀងសាសនាដែលបន្លឺឡើងថា៖ "តូម៉ាតេ (To-ma-te), តូម៉ាតេ (to-ma-te)!" ចូលមកកាន់តែឮខ្លាំងឡើងៗ។ នៅពេលនោះ ព្រឹត្តិការណ៏ ឬពិធីដ៏ធំនេះចាប់ផ្ដើមឡើងដោយមានការលេងបាញ់ទឹកដាក់គ្នា។ នោះគឺជាសញ្ញាយល់ព្រមអនុញ្ញាតឲ្យមានការរត់បុកគ្នា និងចាប់ផ្ដើមគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមអ្នកចូលរួមពិធីទាំងមូល។ ក្រុមអ្នកគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដាក់គ្នាពីចម្ងាយ, ពួកអ្នកគប់តម្រង់ដែលមានបញ្ជា, និងការបោះឡើងលើដណ្ដើមគ្នាចាប់ (បែបជាបាល់បោះ) ក្នុងចម្ងាយជាមធ្យម ឬជិតៗ។ នៅពេលចប់ បើទោះជាអ្នកប្រើល្បិច ឬស្នៀតអ្វីក៏ដោយ ក៏អ្នកនឹងមើលទៅ (និងមានអារម្មណ៍) ខុសពីមុនខ្លាំងដែរ។ រយៈពេលជិតមួយម៉ោងក្រោយមក មានការអនុញ្ញាតឲ្យពួកអ្នកគប់បំបែកដែលប្រឡាក់ និងទទឺកខ្លួនជោកដោយផ្លែងប៉េងប៉ោះចេញទៅលេងរាំតាមបែបនៃពួកអាមេរិកឡាទីននៅតាមដងផ្លូវដ៏ធំដែលមានដីសើម និងមើលទៅស្រដៀងគ្នារាងផ្លែងប៉េងប៉ោះមួយ។ ការបាញ់កាំភ្លើងធំលើកទីពីរផ្ដល់សញ្ញាប្រាប់នូវការបញ្ចប់ពិធីលេងដេញគប់ផ្លែងប៉េងប៉ោះដាក់គ្នានេះ។ | Entry #16915 — Discuss  0 — Variant: Not specified
|
Likes (
Dislikes (តើនរណាជាអ្នកផ្សាយថាពិធីបុណ្យគប់ប៉េងប៉ោះដំបូងដែលបានចាប់ផ្តើមបដិវត្តន៍នៅ La Tomatina? ការពិតគឺគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងទេ។ ប្រហែលវាជាការបះបោរប្រឆាំងនឹងបារាំង ឬក្បួនហែរដែលបាន បរាជ័យ។ នេះបើយោងតាមកំណែពេញនិយមបំផុតនៃរឿងនេះក្នុង អំឡុងពេលពិធីបុណ្យនៅឆ្នាំ 1945 នៃទីក្រុង Los Gigantes (អាយ៉ងក្បួនដង្ហែខ្ចប់ប៉េងប៉ោះនិងក្រដាស់មួយដ៏ធំ) បណ្តាតំបន់ដែលត្រូវបានគេ សម្លឹងរកដើម្បីទទួលបានការរៀបចំដោយយកចិត្តទុកដាក់។ ពួកគេបានប្រារព្ធឡើងពេលដែលរទេះបន្លែ នៅក្បែរនោះ ហើយបានចាប់ផ្តើមគប់ប៉េងប៉ោះទុំ។ អ្នកឈរមើលសកម្មភាពនេះទទួលបានការចូលរួម រហូតដល់កន្លែងកើតហេតុមានមនុស្សកើនឡើងច្រើនដោយមានការប្រឡូកប្រឡាក់ដ៏ខ្លាំងនៃការគប់ផ្លែ ឈើ។ អ្នកផ្តើមគំនិតបានសងប្រាក់អ្នកលក់ប៉េងប៉ោះនោះ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានបញ្ឈប់ការគប់ប៉េងប៉ោះដាក់ គ្នានោះទេ ហើយក៏ក្លាយជាកំណើតនៃប្រពៃណីថ្មីមួយនេះ។ ការកើនឡើងនេះខ្លាចតែពិបាកគ្រប់គ្រង អាជ្ញាធរបានអនុម័តដោយឲ្យសម្រាក និងបន្ទាប់មកចេញច្បាប់ ដាក់ទណ្ឌកម្មនៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1950។ នៅឆ្នាំ 1951 អ្នកស្រុកដែលបាន ប្រារព្ធពិធីខុសច្បាប់នេះត្រូវ បានជាប់ពន្ធនាគាររហូតដល់មានការតវ៉ាជាសាធារណៈអំពាវនាវឲ្យមានការដោះលែងពួកគេ។ ភាពព្រហើន ដ៏ល្បីល្បាញបំផុតចំពោះការដាក់ទណ្ឌកម្មប៉េងប៉ោះបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ 1957 នៅពេលដែលមានការ សាកល្បងធ្វើពិធីបុណ្យសពគាំទ្រប៉េងប៉ោះជាមួយមឈូស និងក្បួនហែរ។ បន្ទាប់ពីឆ្នាំ 1957 រដ្ឋាភិបាលក្នុង តំបន់ បានសម្រេចចិត្តចូលរួមជាមួយពិធីដោយកំណត់ច្បាប់ខ្លះនៅនឹងកន្លែងហើយទទួលយកប្រពៃណីឆ្កួត នោះ។ ទោះបីជាពិធីបុណ្យប៉េងប៉ោះកើតឡើងនៅដំណាក់កាលកណ្តាលសប្តាហ៍នៃពិធីបុណ្យដែលនឹងឈានទៅ រកវគ្គចុងបញ្ចប់ក៏ដោយ។ វាជាការប្រារព្ធពិធីនៃក្រុមអ្នកបរិសុទ្ធBuñol, Virgin Mary និង St. Louis Bertrand ជាមួយនឹងក្បួនដង្ហែតាមផ្លូវ, តន្រ្តី, និងដុតកាំជ្រួចក្នុងរបៀបពេញដោយក្ដីអំណរតាមរបៀបជន ជាតិអេស្ប៉ាញ។ ដើម្បីបង្កើនកម្លាំងរបស់អ្នកក្នុងពិធីបុណ្យដែកំពុងតែកើតឡើងនេះ វរៈកម្មម្ហូបអាហារត្រូវ បានបម្រើនៅក្នុងពិធីនោះ ទូរកញ្ចក់ដែលមានចម្រុះដោយចានបាយ ចានម្ហូប អាហារសមុទ្រ រមៀត និង ប្រេងអូលីវ។ សព្វថ្ងៃពិធីបុណ្យដែលមានសេរីភាពនេះមានវិធានការតាមលំដាប់មួយចំនួន។ អ្នករៀបចំបានចាកចេញទៅ ដើម្បីដាំដុះពូជពិសេសនៃប៉េងប៉ោះដែលមិនសូវមានរស់ជាតិ ទុកគ្រាន់តែសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍ប្រចាំឆ្នាំនេះ។ ពិធីចាប់ផ្តើមនៅម៉ោង 10ព្រឹក ពេលដែលអ្នកចូលរួម មានការប្រណាំងគ្នាដើម្បីចាប់យកថេរនៅលើកំពូល បង្គោលដែលមានខ្លាញ់ច្រើន។ អ្នក ឈរមើលទាំងឡាយបាញ់ទឹកលាងដល់អ្នកដែលវាប្រវេសប្រវ៉ាស់ ដោយបំពង់ទឹក ខណៈពេលដែលមានការច្រៀងនិងការរាំនៅតាមផ្លូវ។ រថយន្តដឹកទំនិញដែលផ្ទុកប៉េងប៉ោះ ចូលទៅក្នុងក្រុង ចំពេលដែលកណ្តឹងក្នុងព្រះវិហារបន្លឺឡើងនាថ្ងៃត្រង់ ខណៈនោះសម្លេងច្រៀង "To-ma-te, to-ma-te!" បានឮកងរំពងឡើង។ បន្ទាប់មកព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់បានចាប់ផ្តើមដោយមានការបាញ់ទឹកដាក់គ្នាដោយប្រើកាំភ្លើងបាញ់ទឹក។ នោះគឺជាពន្លឺពណ៌បៃតងសម្រាប់កម្ទេចនិងចាប់ផ្តើមការវាយប្រហារ ដោយផ្លែប៉េងប៉ោះទៅកាន់បណ្តាអ្នក ប្រឆាំងនឹងអ្នកចូលរួមទាំងឡាយ។ បណ្តាក្រុមប៉េងប៉ោះមានចម្ងាយវែង ក្រុមអ្នកវាយឆ្មក់មានចន្លោះទទេ និងក្រុមអ្នកបាញ់សម្រុកនៅចម្ងាយមធ្យម។ តិចនិករបស់អ្នកអ្វីក៏ដោយ ពេលវេលានោះបានហួសទៅហើយ អ្នកនឹងមើលទៅ (និងមានអារម្មណ៍) ខុសគ្នាណាស់។ ជិតមួយម៉ោងក្រោយមកម ការបំផ្ទុះគ្រាប់បែកប៉េង ប៉ោះ-ត្រាំត្រូវបានចាកចេញទៅលេងនៅមាត់សមុទ្រដែលអមដោយរបាំសាលសា (របាំអាមេរិកកាំងឡា តាំង)តាមដងផ្លូវជាមួយនិងការបន្សល់ទុកផ្លែប៉េងប៉ោះបន្តិចបន្តួចដែលត្រូវបានគេឃើញ។ ការបាញ់កាណុង លើកទីពីរជាសញ្ញាចុងបញ្ចប់នៃការប្រយុទ្ធនេះ។ | Entry #18041 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
តើនរណាជាអ្នកនាំអាតឲ្យមានការចាប់ផ្តើមនូវបដិវត្តន៍ La Tomatinaនេះឡើង? មិនមាននរណាម្នាក់បានដឹងពីការពិតនៃរឿងនេះទេ។ ប្រហែលព្រឹត្តិការណ៍នេះគឺជាការងើបបះបោប្រឆាំងនឹងពួក Franco ឬក៏ជាពិធីបុណ្យទេសកាលដែលគេមិនអាចធ្វើការគ្រប់គ្រងបាន។ បើផ្អែកទៅលើរឿងនិទានមួយដ៏មានប្រជាប្រិយបំផុត នោះគឺថា នៅអំឡុងពិធីបុណ្យ Los Gigantes(ការដង្ហែរអាយ៉ងធ្វើពីក្រដាសដ៏ធំឈ្មោះ mâché) នាឆ្នាំ១៩៤៥ ប្រជាជននៅក្នុងតំបន់ប្រារព្ធពិធីបានរៀបចំធ្វើការវាយប្រតាយប្រតប់គ្នាដើម្បីធ្វើឲ្យមានការចាប់អារម្មណ៍ពីអ្នកទស្សនា។ ពួកគេបានលោតឡើងលើរទេះបន្លែ ដែលចតនៅជិតខ្លួន រួចហើយចាប់ផ្តើមចោលផ្លែប៉េងប៉ោះទុំដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។ អ្នកឈរទស្សនាដែលមិនដឹងខ្លួនសោះ ក៏បានចូលរួមចោលដាក់គ្នាលេងដែរ រហូតដល់ពិធីនេះក្លាយជាពិធីចោលផ្លែឈើដាក់គ្នាដ៏ធំគគ្រឹកគគ្រេង។អ្នកនាំអាតចោលផ្លែប៉េងប៉ោះត្រូវសងប្រាក់ទៅអ្នកលក់ ប៉ុន្តែការណ៍នេះមិនបញ្ឈប់ការប្រយុទ្ធចោលផ្លែប៉េងប៉ោះដាក់គ្នានៅពេលក្រោយៗមកទៀតបានទេ។ នេះជាការលេចឡើងនៅប្រពៃណីថ្មីមួយ។ ដោយភ័យខ្លាចពីការរីករាលដាលឡើងនូវការលេងគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដោយគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ អាជ្ញាធរបានអនុម័តច្បាប់ ធ្វើការទប់ស្កាត់ និងក្រោយមកអាជ្ញាធរបានដកចេញនូវបម្រាមមួយចំនួននៅទសវត្សរ៍ទី៥០។ នៅឆ្នាំ 1951 ប្រជាជនមូលដ្ឋានមួយចំនួនដែលបានផ្គើនទៅនឹងច្បាប់ហាមឃាត់នេះ ត្រូវបានអាជ្ញាធរចាប់ដាក់ពន្ធនាគារ រហូតទាល់តែមានការតវ៉ាប្រឆាំងពីសាធារណជនដោយស្នើសុំឲ្យមានការដោះលែងពួកគេ។ភាពគគ្លើនចំពោះបម្រាមគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដ៏ល្បីល្បាញបំផុត បានកើតឡើងនៅឆ្នាំ1957 នៅពេលដែលពួកអ្នកគាំទ្រពិធីគប់ប៉េងប៉ោះ បានរៀបចំធ្វើពិធីបុណ្យសពផ្លែប៉េងប៉ោះ ជាមួយនឹងក្តារមឈូសនិងការដើរដង្ហែរក្បួន។ នៅក្រោយឆ្នាំ1957 អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានបានសម្រេចដោះស្រាយជាមួយបញ្ហានេះ កំណត់នូវច្បាប់មួយចំនួន និងបានទទួលយកនូវប្រពៃណីចម្លែកនេះ។ ទោះបីជាពិធីចោលផ្លែប៉េងប៉ោះនេះទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងពីសាធារណជនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ការរៀបចំប្រព្រឹត្តទៅរយៈពេលមួយសប្តាហ៍ បាននាំទៅដល់ពិធីសម្តែងបញ្ចប់ចុងក្រោយ។ពោលវាគឺជាការប្រារព្ធនូវពិធីរំលឹកដល់ សក្ករបុគ្គល របស់ Buñol មានព្រះនាមថា Virgin Mary និង St. Louis Bertrandដោយមានការដង្ហែរក្បួនព្យុះហយាត្រាតាមដងវិថី ការប្រគុំតន្រ្តី និងការបាញ់កាំជ្រួចផ្កាភ្ញី ដ៏អ៊ឹកធឹកតាមបែបប្រជាជាតិអេស្ប៉ាញ។ដើម្បីត្រៀមកម្លាំងចូលរួមក្នុងពិធីចោលប៉េងប៉ោះដាក់គ្នានេះ ការរៀបចំលាងម្ហូបអាហារបែបប្រពៃណីអេស្ប៉ាញត្រូវបានគេធ្វើឡើងមុនពីធី ដោយបង្ហាញពីអាហារធ្វើពីបាយពណ៌លឿង គ្រឿងសមុទ្រ និងប្រេងអូលីវ ដែលជាអាហារដំណាងឲ្យអ្នកស្រុកValencia។ សព្វថ្ងៃពិធីបុណ្យទេសកាលដ៏គគ្រឹគគគ្រេងនេះ មានចែងនូវបទបញ្ញាត្តមួយចំនួន។ លើសពីនេះទៀតពួកអ្នករៀបចំពិធីបានធ្វើការបង្កាត់និងដាំដុះប្រភេទពូជប៉េងប៉ោះពិសេសៗសម្រាប់តែប្រើប្រាស់ក្នុងពិធីបុណ្យប្រចាំឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ពិធីបានចាប់ផ្តើមប្រហែលម៉ោង១០ព្រឹក ដោយអ្នកចូលរួមបានប្រញ៉ាយគ្នាឡើងលើបង្គោលដែលមានលាបប្រេងរំអិលដើម្បីចាប់យកសាច់ហែមដែលគេចងនៅខាងចុង។ បណ្តាអ្នកចូលរួមមើលនាំគ្នាជះទឹកដាក់អ្នកឡើងបង្គោលខណៈពួកគេកំពុងរាំច្រៀងលេងតាមដងផ្លូវ។ នៅវេលាថ្ងៃត្រង់ ស្នូរជួងព្រះវិហារបានបន្លឺឡើង បណ្តាឡានកាំមីញ៉ុងបានដឹកផ្លែប៉េងប៉ោះចូលក្នុងក្រុង ខណៈនោះសូរសំឡេងស្រែកបន្ទោរឡើងថា “To-ma-te, to-ma-te!”បាន់លាន់ឮយ៉ាងកងរំពង។ ខណៈនោះពេលដែលទឹកត្រូវគេបាញ់ចេញពីទុយោ ពិធីក៏បានចាប់ផ្តើមឡើង។ ការបាញ់ទឹកនេះគឺជាសញ្ញាភ្លើងខៀវបង្ហាញពីការចាប់ផ្តើមការប្រតាយប្រតប់គប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដាក់គ្នា។ នៅពេលពិធីនេះចប់ លោកអ្នកហាក់មើលទៅថាមានអារម្មណ៍ប្លែកស្រឡះ។ ប្រហែល១ម៉ោងក្រោយមក អ្នកគប់គ្នាដែលប្រឡាក់ជោកដោយទឹកប៉េងប៉ោះបាននាំគ្នាចាកចេញទៅលេងកម្សាន្តក្នុងកន្លែងប្រគុំតន្ត្រីសាលសានៅលើដងផ្លូវដែលប៉ប៉េចប៉ប៉ាច់ដោយទឹកនិងសំណល់ប៉េងប៉ោះ។ ការបាញ់ទឹកលើទី២ជាសញ្ញាបញ្ចប់ការគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដាក់គ្នា។ | Entry #18515 — Discuss 0 — Variant: Not specified
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
តើអ្នកណាផ្តើមគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដំបូងដែលកំណត់ជោគវាសនានៃបដិវត្ត La Tomatina? គ្មានអ្នកណាដឹងពីការពិតនេះទេ។ ប្រហែល វាគឺជាការប៉ះបោរប្រឆាំងនឹងពួកបារាំង ឬជាពិធីបុណ្យមួយ ដែលបាត់បង់ភាពម្ចាស់ការ។ យោងតាមលំនាំរឿងដែលមានប្រជាប្រិយភាពបំផុត ក្នុងពិធីបុណ្យ Los Gigantes ឆ្នាំ ១៩៤៥ (ការហែក្បួនតុក្កតាក្រដាសយក្ស) អ្នកស្រុកចង់រៀបចំការប្រយុទ្ធមួយដើម្បីទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍។ វាបានកើតឡើងនៅលើរទេះដឹកបន្លែដែលនៅក្បែរនោះ ហើយពួកគេបានចាប់ផ្តើមគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះទុំ។ អ្នកឈរមើលដែលគ្មានកំហុស ក៏បានចូលរួមរហូតទាល់តែឈុតឆាកនៃការប្រយុទ្ធគ្នានោះ បានក្លាយទៅជាសមរភូមិនៃការគប់ផ្លែឈើដ៏ធំមួយ។ អ្នកញុះញុង ត្រូវសងតម្លៃប៉េងប៉ោះដល់អ្នកលក់ ប៉ុន្តែការនោះ មិនបានបញ្ឈប់ការកើតឡើងវិញនៃការគប់ប៉េងប៉ោះដាក់គ្នានោះឡើយ - ដែលនាំឲ្យក្លាយជាដើមកំណើតនៃប្រពៃណីថ្មីនោះ។ ដោយខ្លាចមានការផ្ទុះឡើងដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន អាជ្ញាធរនានា បានអនុម័ត បន្ធូរបន្ថយ ហើយបន្ទាប់មកបានដាក់បម្រាមមួយចំនួនឡើងវិញនៅក្នុងទស្សវត្តរ៍ឆ្នាំ ១៩៥០។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៥១ អ្នកស្រុកដែលបានបំពានច្បាប់ ត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុករហូតទាល់តែមានការប្រឆាំងជាសាធារណៈមួយទាមទារឲ្យមានការដោះលែងអ្នកស្រុកទាំងនោះ។ ភាពគឃ្លើសដ៏ល្បីបំផុតចំពោះការហាមប្រាមការគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះ បានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៧ នៅពេលក្រុមអ្នកប្រឆាំង បានរៀបចំពិធីបុណ្យសពសាកល្បង ដោយមានក្តារមឈូស និងការដង្ហែក្បួនផង។ ក្រោយឆ្នាំ ១៩៥៧ រដ្ឋាភិបាលតំបន់ បានសម្រេចចិត្តដោះស្រាយស្ថានភាពលំបាកៗ បានដាក់ឲ្យអនុវត្តច្បាប់ពីរបី ហើយបានចាប់យកប្រពៃណីមិនធម្មតាមួយនេះ។ បើទោះជាផ្លែប៉េងប៉ោះ ស្ថិតនៅឆាកកណ្តាលក៏ដោយ ក៏ពិធីបុណ្យដែលមានរយៈពេលមួយសប្តាហ៍ នាំទៅរកការប្រឈមមុខដោះស្រាយបញ្ចប់បញ្ហាចុងក្រោយមួយដែរ។ វាគឺជាការប្រារព្ធពិធីមួយនៃសន្តបុគ្គលទាំងឡាយ Virgin Mary និង St. Louis Bertrand នៅ Buñol ដែលមានការដើរដង្ហែក្បួនតាមដងវិថីនានា មានតន្រ្តី និងកាំជ្រួចផ្កាភ្ញីតាមបែបផែនដ៏សប្បាយរីករាយរបស់ជនជាតិអស្ប៉ាញ។ ដើម្បីសន្សំកម្លាំងរបស់លោកអ្នកសម្រាប់ការប្រយុទ្ធដ៏អាក្រក់នេះ គេមានបម្រើម្ហូបអេស្ប៉ាញដ៏ច្រើន និងល្បីៗ នៅមុនពេលនៃការបើកសមរភូមិប្រយុទ្ធ ដែលមានបាយ អាហារសមុទ្រ រមៀត និងប្រេងអូលីវ។ សព្វថ្ងៃ ពិធីបុណ្យដ៏សេរីមួយនេះ មានវិធានការសណ្តាប់ធ្នាប់មួយចំនួន។ អ្នករៀបចំកម្មវិធី បានខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីដាំផ្លែប៉េងប៉ោះឲ្យបានច្រើនប្រភេទដែលមិនគួរឲ្យចូលចិត្ត គឺសម្រាប់តែព្រឹត្តិការណ៍ប្រចាំឆ្នាំនេះ។ ពិធី ចាប់ផ្តើមនៅម៉ោងប្រហែល ១០ ព្រឹក នៅពេលដែលអ្នកចូលរួម ប្រណាំងគ្នាទៅយកសាច់ជ្រូកដោតពីលើបង្គោលលាបខ្លាញ់។ អ្នកមើល បាញ់ទឹកដាក់អ្នកដណ្តើមគ្នា នៅពេលដែលច្រៀងរាំនៅតាមដងវិថីនានា។ នៅពេលដែលជួងព្រះវិហារ វាយនៅម៉ោងដប់ពីរថ្ងៃត្រង់ ឡានដឹកប៉េងប៉ោះ ធ្វើដំណើរចូលក្រុង ស្របពេលនោះសម្រែក "To-ma-te, to-ma-te!" ក៏បានបន្លឺឡើងយ៉ាងកងរំពង។ បន្ទាប់មក ដោយមានការបាញ់ទឹក ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់នេះ នឹងចាប់ផ្តើម។ នោះគឺជាសញ្ញានៃការអនុញ្ញាតឲ្យជាន់ និងចាប់ផ្តើមការប្រយុទ្ធគ្នាដោយគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះទៅវិញទៅមករវាងអ្នកចូលរួមដូចគ្នា។ ជំពាមបាញ់គ្រាប់ផ្លែប៉េងប៉ោះរយៈចម្ងាយឆ្ងាយ កាំភ្លើងឃាតករសម្លាប់នៅជិតផ្ទាល់ និងការបាញ់រយៈចម្ងាយមធ្យម។ មិនថាអ្នកប្រើបច្ចេកទេសអ្វីនោះទេ ត្រឹមពេលបញ្ចប់ លោកអ្នកនឹងមើលទៅ (មានអារម្មណ៍) ខុសប្លែក។ ជិតមួយម៉ោងក្រោយមក អ្នកគប់គ្នាដែលប្រឡាក់ប្រឡូកទៅដោយប៉េងប៉ោះ ត្រូវបានគេទុកឲ្យនៅលេងក្នុងសមុទ្រនៃការរាំចង្វាក់សាលសាតាមផ្លូវដ៏ជោគជាំទៅដោយផ្លែប៉េងប៉ោះ ដែលខ្ទេចខ្ទីសឹងតែមិនប្រទះឃើញដូចដើម។ ការបាញ់លើកទីពីរ ផ្តល់ជាសញ្ញានៃការបញ្ចប់ការប្រយុទ្ធគ្នា។ | Entry #19340 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
តើនរណាជាអ្នកដែលបានគប់បំបែកផ្លែប៉េងប៉ោះដ៏ក្រាសដំបូងនោះដែលបានចាប់កំណើតបដិវត្តន៍ ឡា តូម៉ាទីណា (La Tomatina)? ការពិតគឺគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងទេ។ ប្រហែលជាវាបានកើតឡើងនៅពេល មានការបះបោរប្រឆាំងនឹងបារាំង ឬនៅក្បួនហែរបុណ្យកាណាវ៉ាល់ដែលគេបានគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះចេញពី ដៃមនុស្សម្នាក់ៗ។ នេះបើយោងតាមកំណែពេញនិយមបំផុតនៃប្រវត្តិរឿងនេះក្នុងអំឡុងពេលពិធីបុណ្យឆ្នាំ 1945 នៃទីក្រុងឡូសស៊ីហ្គាន់តែស (Los Gigantes) (រូបក្រាដាសដ៏ធំមហិមាជារាងទីងម៉ោងម៉ារីយ៉ូណែត) ដែលអ្នកស្រុកបានកំពុងស្វែងរកការរៀបចំឈុតប្រយុទ្ធគ្នាដើម្បីទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍ខ្លះៗ។ ពួកគេ បានដួលខ្លួនលើរទេះកញ្ជ្រែងបន្លែដែលនៅក្បែរនោះ ហើយបានចាប់ផ្តើមគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះទុំ។ អ្នកទស្សនា មិនដឹងមូលហេតុរឿងបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពនេះរហូតដល់កន្លែងកើតហេតុក្លាយជាទីតាំងដែលច្របល់ចូលគ្នាដ៏ធំនៃផ្លែឈើដែលហោះហើរចេញពីគ្រប់ទិសទី។ អ្នកផ្តើមគំនិតបានទូទាត់សងអ្នកលក់ប៉េងប៉ោះវិញ។ ប៉ុន្តែវាមិនបានបំបាត់ការលេចឡើងវិញនៃការកាប្រយុទ្ធផ្លែប៉េងប៉ោះកាន់តែច្រើនឡើងៗនោះទេ និងការចាប់កំណើតនៃប្រពៃណីថ្មីមួយផងដែរ។ ដោយព្រួយបារម្ភនៃការកើនឡើងពិបាកគ្រប់គ្រង អាជ្ញាធរបានអនុម័តសម្រាកប្រពៃណីនេះ ហើយបន្ទាប់ មកបានដាក់ការប្រយុទ្ធផ្លែប៉េងប៉ោះនេះចូលក្នុងស៊េរីហាមឃាត់ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1950។ នៅឆ្នាំ 1951 អ្នកស្រុកដែលបានប្រឆាំងច្បាប់នេះត្រូវបានជាប់ពន្ធនាគាររហូតដល់មានការតវ៉ាជាសាធារណៈដែលត្រូវបានអំពាវនាវឱ្យមានការដោះលែងពួកគេវិញ។ ការប្រឈមគ្នាដ៏ល្បីល្បាញបំផុតក្នុងការហាមឃាត់នេះបាន កើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ 1957 គឺនៅពេលដែលអ្នកគាំទ្របានប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យសពផ្លែប៉េងប៉ោះជាមួយនឹង មឈូសមួយ និងក្បួនដង្ហែ។ បន្ទាប់ពីឆ្នាំ 1957 រដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់បានបង្ខំសម្រេចចិត្តដើម្បីកំណត់ច្បាប់ ដែលមានស្រាប់មួយចំនួន ហើយបានទទួលយកប្រពៃណីងប់ងល់នេះ។ ទោះបីជាផ្លែប៉េងប៉ោះត្រូវបានយកជាដំណាក់កាលកណ្តាល ពេញមួយសប្តាហ៍នៃពិធីបុណ្យបានបង្ករឱ្យ ឡើងទៅមានការប្រកួតវគ្គចុងក្រោយ។ វាជាការប្រារព្ធពិធីនៃពួកបរិសុទ្ធប៉ាត្រុង បូញ៉ុល (Buñol) វើជីនម៉ារី (Virgin Mary) និង សុំាង ល្វីប៊ែត្រង់ (St. Louis Bertrand) ជាមួយនឹងក្បួនដង្ហែតាមផ្លូវ តន្រ្តី និងដុតកាំ ជ្រួចដែលពេញដោយក្ដីអំណរក្នុងរបៀបអេស្ប៉ាញ។ ដើម្បីកសាងកម្លាំងរបស់អ្នកសម្រាប់ការប្រយុទ្ធ ដ៏អស្ចារ្យនេះ អាហារផែឡាដ៏ឆ្ងាញ់ពិសារ (paella) ត្រូវបានដាក់ ទុកបរិភោគមុនមួយថ្ងៃនៃថ្ងៃប្រយុទ្ធគប់ ផ្លែប៉េងប៉ោះទុំនេះ ដែលជាម្ហូបដ៏ពេញនិយមដែលមានលាយបាយវ៉ាល់ឡង់សៀន (Valencian) គ្រឿង សមុទ្រ សាហ្រិនពណ៌លឿង និង ប្រេងអូលីវ។ សព្វថ្ងៃនេះ ពិធីបុណ្យគ្មានកំណត់ព្រំដែននេះមានវិធានការនៃច្បាប់មួយចំនួន។ អ្នករៀបចំពិធីបានដាំដុះពូជ ប៉េងប៉ោះដែលមានរស់ជាតិពិសេសចម្លែកគឺគ្រាន់តែសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍ប្រចាំឆ្នាំនេះតែប៉ុណ្ណោះ។ ពិធីចាប់ ផ្តើមនៅប្រហែលម៉ោង10ព្រឹក នៅពេលដែលអ្នកចូលរួមការប្រណាំងគ្នាដើម្បីចាប់យក សាច់ភ្លៅជ្រូកនឹងថ្ កល់ដែលដាក់លើកំពូលបង្គោលជាតិខាញ់រអិលមួយ។ អ្នកទស្សនាឃ្លាំមើលសកម្មភាពបំពង់ដែលមានដាក់ ទឹក ខណៈពេលដែលមានការច្រៀង និងការរាំនៅតាមផ្លូវ ពេលដែលជួងវិហារសាសនាបន្លឺសម្លេងនៅថ្ងៃ ត្រង់ រថយន្តដឹកទំនិញដែលណែនដោយផ្លែប៉េងប៉ោះទុំចូលក្នុងកណ្តាលទីក្រុង ខណៈពេលដទៃទៀតស្រែក "តូ-ម៉ា-ទេ តូ-ម៉ា-ទេ!" រហូតឈានដល់បង្កើតសម្លេងស្រុះគ្នាមួយ (crescendo)។ បន្ទាប់មក ដោយមានការបាញ់ទឹកដោយកាំភ្លើងបាញ់ទឹកមួយដែលបញ្ជាក់ថាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់ ចាប់ផ្តើម។ នោះគឺជាសញ្ញាភ្លើងខៀវដើម្បីកម្ទេច និងចាប់ផ្តើមការវាយប្រហារនៅក្នុងការគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះទុំ ប្រឆាំងនឹងអ្នកចូលរួមទាំងអស់។ អ្នកប្រយុទ្ធ គប់ផ្លែប៉េងប៉ោះទុំពីចម្ងាយវែង គប់ចូលចំណុចចន្លោះទទេ និងការគប់តមជួរមធ្យម។ តាមរយៈបច្ចេកទេសរបស់អ្នកអ្វីក៏ដោយ ពេលវេលាជាអ្នកសម្រេច។ អ្នកនឹងមើលទៅដូចជា (និងមានអារម្មណ៍) ខុសគ្នាចម្លែកជាងពេលមុន។ ក្នុងរយៈពេលជិតមួយម៉ោងក្រោយ មក មានបំផ្ទុះគ្រាប់បែកផ្លែប៉េងប៉ោះទុំត្រាំដែលបង្កើតឲ្យមានការលេងនៅក្នុងសមុទ្រនៃរបាំសាលសា (salsa) នៅតាមផ្លូវដែលមានក្រាលដោយគំនរផ្លែប៉េងប៉ោះទុំសល់នៅទីនោះ។ ការបាញ់កាណុងលើកទីពីរ ជាសញ្ញាបញ្ចប់ការប្រយុទ្ធនេះ។ | Entry #18091 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
តើតនណាបោះចោលប៉េងបោះសំខាន់ដំបូងគេដែលបានចាប់ផ្ដើមធ្វើបដិវត្តន៏LaTomatina?ភាពពិតនេះគ្មាននណាម្នាក់ដឹងទេ។ប្រហែលវាគឺជាការប៉ះបោប្រឆាំងនិងFranco អំឡុងបុណ្យក្នុងឆ្នាំ1945នៃ Los Giganttes( a giant paper mache)ជាកន្លែងមួយបង្កើតជម្លោះវាយតប់គ្នាដើម្បីទទួលការចូលរួម។ ពួកវាបានកើតឡើងយោងទៅលើរេទះបន្លែហើយបានចាប់ផ្ដើមបោប៉េងបោះទុំចោល។ហើយគ្មាន បំណងអាក្រក់ទៅលើអ្នកមើលដែលជាប់ពាក់ពន្ថ័រហូតហេតុការណ៏បានរិតបន្តឹងឡើងចូលទៅដល់ ភាពធំសម្បើមនៃការដឹកផ្លែឈើ។អ្នកចាក់រុកត្រូវតែសងអ្នកលក់ប៉េងបោះក៏ប៉ុន្តែរឿងនោះមិនបាន ឈប់នៃការវាយប្រហានិងប៉េងបោះជាកំណើតថ្មី។ ភាពភ័យខ្លាចនៃផលពិបាកការគ្រប់គ្រងកាន់តែខ្លាំងឡើង អាជ្ញាធរបានអនុម័តនិងបានបន្ធូរហើយ បន្ទាប់មកយកមកអនុវត្តឡើងវិញនៃបម្រាមនិមួយៗក្នុងឆ្នាំ1950។នៅក្នុងឆ្នាំ1951តំបនដែលនណា ម្នាក់បំពានច្បាប់ត្រូវបានចាប់ដាក់កុករហូតដល់ការប្រឆាំងបានអំពាវនាវដល់ការដោះលេងរបស់ពួកគេ ភាពគឃ្លើកល្បីល្បាញជាងគេបំផុតទៅនិងបម្រាម់ប៉េងបោះបានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ1957នៅពេលអ្នកគាំ ទ្របានរៀបចំពិធីបុណ្យប៉េងបោះក្លែងក្លាយបានបំពេញជាមួយនិងក្ដារមឈូសនិងក្បួនហែ។បន្ទាប់ពី ឆ្នាំ1957រាជរដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចចិត្តប្ដូរជាមួយការប្រយុទ្ធ ការបង្កើតច្បាប់មួយចំនួននៅក្នុងទីកន្លែង ហើយបានបញ្ចូលប្រពៃណីចំលែកមួយ។ ទោះបីប៉េងបោះនាំចូលមជ្ឈមណ្ឌល មួយសប្ដាហ៏នៃភាពសប្បាយអឹកធឹកនាំទៅភាពការខកចិត្តចុង ក្រោយ។វាគឺជាការប្រារពពិធីនៃ Bunos’spatron Saint, the Virgin Mary and S.t Louis Bertrand ព្យុហយាត្រាតន្ត្រីនិងកាំជ្រូចនៅក្នុងម៉ូដ Spanishយ៉ាងសប្យាយ។ដើម្បីបង្កើនកំលាំងរបស់អ្នកសំរាប់ ជម្លោះគំរាម an epic paella(បាយស្រូបអេស្ប៉ាញ)ត្រូវបានបម្រើនៅលើពិធីបុណ្យនៃការតស៊ូរករណី បង្ហាញ an iconic Valencianចានបាយ អាហាសមុទ្រ រមៀតនិងប្រេងឆា។ សព្វថ្ងៃនេះពិធីបុណ្យមិនដាក់កន្លឹងនេះមានការវាសស្ទងនៃការបង្ហាញ។អ្នករៀបចំបានទៅឆ្ងាយដូចជា ទៅធ្វើកសិកម្មជាភាពខុសគ្នាជាពិសេសនៃប៉េងបោះគ្មារស់ជាតិគ្រាន់ជាហេតុការណ៏ប្រចាំឆ្នាំ។ពិធីនេះ បានបញ្ចប់នៅម៉ោង ១០ព្រឹក។នៅពេលអ្នកចូលរួមប្រណាំដណ្ដើមយក់សាចភ្លៅជ្រូក។អ្នកមើលបាន បាញទឹកខណៈពេលកំពុងច្រៀងនិងរាំនៅតាមផ្លូវ។នៅពេលព្រះវិហាចុចកណ្ដឹងធ្វើបាតុកម្មនៅពេល រសៀលឡានដឹកប៉េងបោះចូលក្នុងក្រុងនៅពេលពួកគេច្រៀចំរៀងបទប៉េងបោះ។ ខណៈពេលបាញទឹតនិងទុយយោទឹក ហេតុការណ៏សំខាន់បានចាប់ផ្ដើម។នោះភ្លើងព៏ណបៃតងសំរាប់ដំណើរការច្របូកច្របលនិងការវាយ ប្រហានិងប៉េងបោះនៅក្នុងវាយប្រហាប្រឆាំងនិងអ្នកចូលរួមប្រុសស្រី។ការវាប្រហាប៉េងបោះដែលមាន ចម្ងាយឆ្ងាយហើយអ្វីៗស្ថិតលើការបច្ចេកទេសរបស់អ្នកគ្រប់ពេលវេលាហ់យវាបានបញ្ចប់អ្នកនិងមើល ទៅពិតជាខុសគ្នាស្ទើតែមួយម៉ោងក្រោយមក ការជ្រលក់ទឹកប៉េងបោះការវាយប្រហាដោយគ្រាប់បែក ត្រូវបានធ្វើក្នុងសមុទ្រនៃផ្លូវSalsaជាមួយការសល់ប្រហែលគ្នាហើយប៉េងបោះត្រូវបានគេរក។ការណុងកាំភ្លើងទីពីរបានបាញសញ្ញានៃចុងបញ្ចប់សមរភូមិ។ | Entry #18874 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
តើអ្នកណាជាអ្នកក្រវែងផ្លែប៉េងប៉ោះដ៏មានសារះសំខាន់ដើម្បីចាប់ផ្តើមពិធីបុណ្យ La Tomatina ដំបូងគេបង្អស់? ការពិតគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងទេ។ ប្រហែលវាគឹជាការប៉ះបោរមួយប្រឆាំងនឹងបារាំង ឫជាក្បួនមួយដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ នេះបើយោងទៅលើកំណែទម្រង់ដ៏មានប្រជាប្រិយភាពនៃសាច់រឿង ក្នុងអំឡុងពេលពិធីបុណ្យឆ្នាំ១៩៤៥ នៃ Los Gigantes (ការដង្ហែក្បួនតុក្តាក្រដាសដ៏ធំ) អ្នកស្រុកកំពុងសម្លឹងរកមើលការប្រកួតដើម្បីទាញយកការចំណាប់អារម្មណ៏មួយចំនួន។ ពួកគេបានសម្តែងនៅលើរទេះបន្លែមួយដែលនៅជិត និងបានចាប់ផ្តើមគប់ប៉េងប៉ោះទុំដាក់គ្នា។ ចំនួនអ្នកទស្សនាដ៏ស្លូតត្រង់ដែលទទួលបានការចូលរួមមានចំនួនកើនឡើងរហូតដល់កន្លែងប្រគួតគប់ប៉េងប៉ោះយ៉ាងច្រើន។ អ្នកបង្កើតកម្មវិធីមួយចំនួនត្រូវបង់ប្រាក់ទៅអ្នកលក់ប៉េងប៉ោះ ប៉ុន្តែវាមិនបានបញ្ឈប់ហើយការគប់ប៉េងប៉ោះនៅតែបន្ត មានន័យថានេះជាការចាប់ផ្តើមបង្កើតប្រពៃណីថ្មីមួយ។ ការព្រួយបារម្ភនៃកំណើននៃចំនួនអ្នកចូលរួមដែលមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន អាជ្ញាធរបានសម្រេចអោយផ្អាក ហើយបន្ទាប់មកការចូលរួមឡើងវិញត្រូវបានដាក់បម្រាមដោយឡែកពីគ្នាក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៥០។ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៥១ អ្នកស្រុកដែលបានបំពានច្បាប់នេះត្រូវបានចាប់ដាក់គុករហូតដល់មានការតវ៉ាជាសាធារណះដើម្បីអោយមានការដោះលែង។ ការតវ៉ាដ៏មានឥទ្ធិពលប្រឆាំងនឹងបម្រាមពិធីបុណ្យប៉េងប៉ោះក្នុងឆ្នាំ១៩៥៧ នៅពេលដែលអ្នកតវ៉ាប្រឆាំងជាច្រើនបានបញ្ចប់ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យសពសម្រាប់ផ្លែងប៉េងប៉ោះ នៅក្នុងក្តារមឈូសមួយ ហើយនឹងក្បួនដង្ហែរ។ ក្រោយឆ្នាំ១៩៥៧ អាជ្ញាធរក្នុងតំបន់បានសម្រេច អោយមានការបង្កើតច្បាប់មួយចំនួននៅកន្លែងដែលប្រារព្ធពិធីបុណ្យប្រពៃណីដ៏ងប់ងល់នេះ។ ទោះបីជាបុណ្យប៉េងប៉ោះប្រារព្ធនៅទីប្រជុំជន ការកំណត់រយះពេល១សប្តាហ៏សម្រាប់រៀបចំពិធីបុណ្យតាំងពីចាប់ផ្តើមរហូតដល់វគ្គផ្តាច់ព្រាត់។ កម្មវិធីនេះបានប្រារព្ធធ្វើឡើងដោយ Buñol's patron saints, the Virgin Mary និង St. Louis Bertrand, ជាមួយការដង្ហែរក្បួនតាមផ្លូវ ការប្រគុំតន្រ្តី និងបាញ់កាំជ្រួចរបៀបអេស្ប៉ាញ។ សម្រាប់ការបង្កើនកម្លាំងដើម្បីវាយតប់គ្នា បទកាព្យនិយាយអំពីវិរះភាពនៃអ្នកចម្បាំងត្រូវបានបន្លឺឡើងនៅពេលល្ងាចនៃការប្រកួត ការដាក់បង្ហាញអាហារ Valencian អាហារសមុទ្រ រមៀត និងប្រេងអូលីវ។ សព្វថ្ងៃនេះ ពិធីបុណ្យដែលទទួលបានអនុគ្រោះនេះបានកំណត់អោយមានសណ្តាប់ធ្នាប់។ អ្នករៀបចំមួយចំនួនបានចេញទៅដាំផ្លែប៉េងប៉ោះដែលមានរស់ និងរូបរាងពិសេសផ្សេងៗគ្នា គឺសម្រាប់ការរៀបចំកម្មវីធី។ ពិធីបុណ្យជាច្រើន បានចាប់ផ្តើមនៅម៉ោង១០ព្រឹក នៅពេលនោះអ្នកចូលរួមបានប្រណាំងគ្នាចាប់យកភ្លៅជ្រូកដែលនៅលើបង្គោលភ្លើងខ្លាញ់ខ្ពស់មួយ។ អ្នកទស្សនាបានបាញ់ទឹកដាក់គ្នាខណះពួកគេកំពុងច្រៀង និងរាំនៅតាមដងផ្លូវ។ នៅពេលស្នូរជួងបានន្លឺឡើងនៅពេលថ្ងៃត្រង់ រថយន្តដែលផ្ទុកដោយផ្លែប៉េងប៉ោះចូលមកក្នុងទីក្រុ ហើយសម្លេង "To-ma-te, to-ma-te!" សម្លេងនោះកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ បន្ទាប់មក ជាមួយការបាញ់កាំភ្លើងទឹកមួយ កម្មវិធីដ៏ធំនោះត្រូវបានចាប់ផ្តើម។ នោះមានន័យថាគឺជាពន្លឺបៃតងសម្រាប់ការចាប់ផ្តើមកំទេច និងគប់ផ្លែប៉េងប៉ោះដាក់អ្នកចូលរួមដ៏ទៃទៀត។ ក្រុមអ្នកលេងគប់ប៉េងប៉ោះដែលមានចម្ងាយវែងតាមដងផ្លូវ បានបែងចែកជាក្រុមឃាតករ និងអ្នកប្រយុទ្ធថ្នាក់កណ្តាល គ្រប់អ្វីទាំងអស់គឺទៅប្រយុទ្ធតាមសមត្ថភាព និងជំនាញរបស់អ្នក នៅពេលឈប់លេងអ្នកនឹងឃើញ និងមានអារម្មណ៏ខុសប្លែកយ៉ាងច្រើន។ ប្រហែលមួយម៉ោងក្រោយមក ការប្រយុទ្ធផ្លែប៉េងប៉ោះត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទីតាំងទៅលេងនៅវិថីSalsa ជាប់សមុទ្រជាមួយនឹងផ្លែប៉េងប៉ោះដែលនៅសល់បន្តិចបន្តួច។ ការបន្លឺឡើងសម្លេងកាំភ្លើងលើកទីពីរគឺជាការបញ្ចប់នៃការប្រកួត។ | Entry #20596 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
តើនរណាជាអ្នកដេញថាប៉េងប៉ោះវាសនាដំបូងដែលបានចាប់ផ្តើមបដិវត្តន៍ឡា Tomatina? ការពិតគឺគ្មាននរណាម្នាក់ដឹង។ ប្រហែលជាវាជាការបះបោរប្រឆាំងនឹងបារាំងឬក្បួនហេដែលបានទទួលចេញពីដៃ។ នេះបើយោងតាមកំណែពេញនិយមបំផុតនៃរឿងនេះក្នុងអំឡុងពេលពិធីបុណ្យឆ្នាំ 1945 នៃទីក្រុង Los មហិមា (អាយ៉ងក្បួនដង្ហែម៉ាចក្រដាសមួយដ៏ធំ), អ្នកស្រុកត្រូវបានគេសម្លឹងរកមើលការរៀបត្រូវបានកោះហៅដើម្បីទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់មួយចំនួន។ ពួកគេបានកើតឡើងនៅលើរទេះបន្លែនៅក្បែរនោះហើយបានចាប់ផ្តើម hurling ប៉េងប៉ោះទុំ។ ឃ្លាំមើលសកម្មភាពស្លូតត្រង់ទទួលបានការចូលរួមរហូតដល់កន្លែងកើតហេតុកើនឡើងចូលទៅក្នុង melee ដ៏ធំនៃផ្លែឈើហោះហើរ។ ផ្តើមគំនិតបានសងអ្នកលក់ប៉េងប៉ោះនោះទេតែថាមិនបានបញ្ឈប់ការកើតមានឡើងវិញនៃការប្រយុទ្ធគ្នាកាន់តែច្រើននិងប៉េងប៉ោះកំណើតនៃប្រពៃណីថ្មីមួយនេះ។ ការភ័យខ្លាចនៃការកើនឡើងពិបាកគ្រប់គ្រងអាជ្ញាធរបានអនុម័ត, សម្រាកហើយបន្ទាប់មកស៊េរីមួយនៃការដាក់ទណ្ឌកម្មនៅក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1950 វិញ។ នៅឆ្នាំ 1951 អ្នកស្រុកដែល defied ច្បាប់នេះត្រូវបានជាប់ពន្ធនាគាររហូតដល់តវ៉ាជាសាធារណៈបានអំពាវនាវឱ្យមានការដោះលែងពួកគេ។ ការ effrontery ដ៏ល្បីល្បាញបំផុតដើម្បីដាក់ទណ្ឌកម្មប៉េងប៉ោះដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងឆ្នាំ 1957 នៅពេលដែលបានប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យសពគាំទ្រប៉េងប៉ោះសាកល្បងពេញលេញជាមួយនឹងមឈូសមួយនិងដំណើរការ។ បន្ទាប់ពីឆ្នាំ 1957 រដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់បានសម្រេចចិត្តទៅជាមួយចោះបិទរមៀលកំណត់ច្បាប់មួយចំនួននៅនឹងកន្លែងហើយយកប្រពៃណីងប់ងល់នឹងនេះ។ ទោះបីជាប៉េងប៉ោះយកដំណាក់កាលកណ្តាលសប្តាហ៍នៃពិធីបុណ្យមួយដែលនាំឱ្យឡើងទៅប្រកួតវគ្គចុងក្រោយ។ វាជាការប្រារព្ធពិធីនៃពួកបរិសុទ្ធBuñolរបស់ក្រដាសប៉ាត្រុង, វឺដ្យីន Virgin Mary បាននិងផ្លូវលោក Louis Bertrand ជាមួយនឹងក្បួនដង្ហែតាមផ្លូវ, តន្រ្តី, និងដុតកាំជ្រួចក្នុងរបៀបពេញដោយក្ដីអំណរអេស្ប៉ាញមួយ។ ដើម្បីកសាងកម្លាំងរបស់អ្នកសម្រាប់ត្រូវបានកោះហៅដែលកំពុងតែកើតឡើងដែលជា paella វីរភាពត្រូវបានបម្រើនៅលើនៅមុនថ្ងៃនៃការប្រយុទ្ធនេះ showcasing ជាម្ហូបដ៏ពេញនិយមរបស់ Valencian អង្ករអាហារសមុទ្រ, Saffron និងប្រេងអូលីវ។ សព្វថ្ងៃនេះពិធីបុណ្យ unfettered នេះមានវិធានការមួយចំនួននៃលំដាប់។ អ្នករៀបចំបានទៅរហូតមកដល់ពេលដើម្បីដាំដុះពូជពិសេសនៃប៉េងប៉ោះ unpalatable គ្រាន់តែសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍ប្រចាំឆ្នាំនេះ។ ពិធីចាប់ផ្តើមនៅជុំវិញម៉ោង 10 ព្រឹកនៅពេលដែលអ្នកចូលរួមការប្រណាំងដើម្បីចាប់យក Ham ថេរនៅលើកំពូលបង្គោលជាតិខាញ់មួយ។ ឃ្លាំមើលសកម្មភាពបំពង់ scramblers ជាមួយទឹកខណៈពេលដែលការច្រៀងនិងការរាំនៅតាមផ្លូវ។ ពេលដែលកណ្តឹងសាសនាចក្រកើតថ្ងៃត្រង់រថយន្តដឹកទំនិញដែលណែនប៉េងប៉ោះរមៀលចូលទៅក្នុងក្រុងខណៈពេលដែលដទៃទៀតនៃ "ដើម្បី-MA-លោកតែដើម្បី-Ma-តែ!" ឈានដល់ crescendo មួយ។ បន្ទាប់មកដោយមានការបាញ់របស់កាំភ្លើងបាញ់ទឹកមួយដែលជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់ចាប់ផ្តើម។ នោះគឺជាពន្លឺពណ៌បៃតងសម្រាប់កម្ទេចនិងចាប់ផ្តើមការវាយប្រហារនៅក្នុងប៉េងប៉ោះទាំងអស់ប្រឆាំងនឹងអ្នកចូលរួម។ lobbers ប៉េងប៉ោះចម្ងាយវែងឃាតកចំណុចចន្លោះទទេនិងការចាក់ថ្នាំតមបក់ជួរមធ្យម។ អ្វីក៏ដោយបច្ចេកទេសរបស់អ្នកនៅពេលវាជាជាងនោះអ្នកនឹងមើលទៅ (និងមានអារម្មណ៍) ខុសគ្នាណាស់។ ជិតមួយម៉ោងក្រោយមកបំផ្ទុះគ្រាប់បែកប៉េងប៉ោះ-ត្រាំត្រូវបានចាកចេញទៅលេងនៅក្នុងសមុទ្រនៃ salsa តាមផ្លូវ squishy ជាមួយ resembling ប៉េងប៉ោះត្រូវបានរកឃើញខាងឆ្វេងបន្តិច។ ការបាញ់កាណុងបាញ់ជាលើកទីពីរសញ្ញាចុងបញ្ចប់នៃការប្រយុទ្ធនេះ។ | Entry #17788 — Discuss 0 — Variant: Not specified
|
ProZ.com translation contests
ProZ.com translation contests offer a fun way to take a break from your normal routine while testing and honing your skills with fellow translators.
Contests overview
Professional translators (and some novices) take part in ProZ.com translation contests for fun, friendly competition and prizes.Propose a source text
Suggest and provide feedback on source texts for upcoming contests.Winners
See who has won previously.Statistics
See contest statistics.ProZ.com Translation Contests. Patent pending.
