Lembro que dunha volta lin que algunhas persoas empregan a linguaxe para ocultar os seus pensamentos, pero a miña experiencia dime que hai moitas máis persoas que empregan a linguaxe no canto do pensamento.

A conversa dun home de negocios debería estar regulada por regras máis sinxelas e en menor cantidade que calquera outra función do ser humano. Estas regras son as seguintes:

Ter algo que dicir.

Dicilo.

Deixar de falar.

Empezar antes de saber o que queres dicir e seguir falando despois de dicilo poder facer que un comerciante acabe nun xulgado ou nunha casa de caridade – e o xulgado só é un atallo para chegar á casa de caridade. Na miña empresa teño un departamento legal que custa moitos cartos, pero fágoo para evitar problemas legais.

Cando estás a ligar cunha rapaza ou a falar con amigos despois da cea está ben que a túa conversa sexa como unha excursión de domingo, con paradas para apañar flores; pero na oficina as frases deben equivaler á menor distancia posible entre dous puntos. Aforra a introdución e a peroración, e para antes de chegar a “en segundo lugar”. Debes predicar con sermóns breves para coller aos pecadores; e os mesmos diáconos non pensan que precisen sermóns máis longos. Deixa que os parvos falen primeiro e as mulleres as últimas. O mellor sempre está no medio do bocadillo. Por suposto, un pouco de manteiga aos lados non fai ningún mal se o bocadillo é para un home ao que lle sabe a manteiga.

Lembra tamén que é máis doado parecer sabio que dicir cousas sabias. Fala menos que os demais e escoita máis do que falas; xa que cando un home escoita non conta cousas de si mesmo e louva a quen o fai. Dálle á maioría dos homes un bo interlocutor e á maioría das mulleres papel de notas abondo e diranche todo o que saben. Os cartos falan, pero só se o seu dono ten a lingua solta, e entón os seus comentarios sempre son ofensivos. A pobreza tamén fala, pero ninguén quere escoitar o que ten que dicir.

Recordo de ler xa que algúns colegas usan a lingua para ocultar o pensamento, pero foi a miña experiencia que un bo número máis usalo en vez de pensamento.

A conversa empresario debe ser regulada por reglas menos e máis simple do que calquera outra función do animal humano. Son:

Ten algo que dicir.

Say it.

Pare de falar.

Inicio antes de saber o que quere dicir e manter a despois que dixo que as terras dun comerciante en unha acción xudicial ou un asilo, eo primeiro é un atallo para o segundo. Eu manter un departamento xurídico aquí, e iso custa moito diñeiro, pero para manter-me de ir á lei.

Está todo ben cando está chamando dunha rapaza ou charlar cos amigos despois do xantar para realizar unha conversa como unha viaxe de escola de domingo, con paradas para incorporarse as flores, pero no seu despacho frases deben ser a menor distancia posible entre os períodos. Cortar a introdución ea peroração, e parar antes de chegar ao segundo lugar. Vostede comezou a pregar nada curto para incorporarse os pecadores, e os diáconos non vai crer que eles precisan longos si. Dea engana o primeiro e mulleres, a última palabra. A carne é sempre no medio do bocadillos. Evidentemente, unha manteiga de luz de cada lado, que non fai mal ningún se é destinado a un home que gosta de manteiga.

Lembre, tamén, que é máis doado de ollar sabio que falar da sabedoría. Dicir menos que a outros colegas e escoitar máis que falar, pois cando un home escoita el non está dicindo a si mesmo e é lisonjeiro o compañeiro que é. Dea a maioría dos homes un bo oínte e suficiente a maioría das mulleres nota-papel e eles van dicir a todos os que saben. O diñeiro fala - pero non menos que o seu dono ten unha lingua solta e, a continuación as súas notas son sempre ofensivos. Fala de pobreza, tamén, pero ninguén quere escoitar o que ten que dicir.