Несмотря на то, что место программиста сулило спокойную работу, неплохие заработки и хорошую карьеру, Андрей без всяких сомнений покинул насиженные места и вступил на тернистый путь предпринимательства. Естественно, что ни о маркетинге, ни о продажах он и понятия не имел. Всему приходилось учиться на практике, набивая шишки в общении с покупателями.
Несмотря на все сложности, Поминову удалось завоевать клиентов, о которых мечтает любая компания. Как же предпринимателю-самоучке, работающему прямо в собственной квартире, удалось добиться такого успеха?
…По счастливому стечению обстоятельств, в один день с Андреем в Академии появилась чуть ли не первая в Советском Союзе партия болгарских персональных компьютеров. И у руководства возникла мысль перенести уже существовавшие словари с больших ЭВМ на персональные компьютеры. За полгода сделали работающий прототип словаря, который и лег в основу будущего Мультитрана.
Словарь планировалось продавать организациям (других покупателей в конце 80-х просто не было), однако в стране наступил кризис, возникли перебои с финансированием и проект стал умирать. Чтобы спасти то, что уже было сделано, энтузиасты, в числе которых был и Поминов, создали совместное предприятие. Так как денег на него никто не выделил, СП просуществовало всего полгода.
Возник довольно острый вопрос: кто станет хозяином продукта. «Здесь я, можно сказать, перетянул одеяло на себя, - вспоминает Андрей, - так как уже несколько месяцев сидел дома и занимался словарем в одиночку». Так Мультитран стал «домашним» проектом: Поминов сидел в обычной квартире, доводил его до ума, а в свободное время ездил в Европу за подержанными автомобилями и одеждой. «Покупать я тогда очень любил, а вот продавать – нет. Наверное, потому что продавать надо уметь», - смеется он.
…Время показало, что фирма – слишком много для одного человека, и Андрей переквалифицировался в индивидуального предпринимателя, ведь при такой организации бизнеса никаких «бумажек» практически не требуется…
…Недавно Поминову позвонила девушка из агентства, занимающегося проведением опросов, и спросила: «Это квартира или офис?» «Ну, даже и не знаю…», - замешкался он. Компьютер в своей квартире Андрей не выключает уже много лет: «Офис – дома, напротив – почта, через дорогу – банк, в том же доме
провайдер и сервер с Мультитраном. Этот «золотой треугольник» можно обойти за 10 минут».
«Если честно, я не могу сказать, каким именно будет сайт лет через десять.» - признается Андрей. | Siitä huolimatta, että ohjelmoijan paikka lupaili lokoisia töitä, kelpo ansioita ja hyvää urakehitystä, Andrei jätti empimättä turvatut kuviot ja lähti yrittäjyyden ohdakkeiselle polulle. Tietenkään hänellä ei ollut mitään käsitystä sen paremmin myynnistä kuin markkinoinnistakaan. Kaikki piti oppia käytännössä, kantapään kautta, ostajien kanssa toimiessa. Kaikista hankaluuksista huolimatta Pominov onnistui hankkimaan asiakkaita, ja niistähän jokainen yritys haaveilee. Miten ihan vain omassa asunnossaan työskentelevä itseoppinut yrittäjä onnistui saavuttamaan sellaisen menestyksen? …Onnekkaiden yhteensattumien kautta. Eräänä päivänä Akatemiaan ilmestyi Andrein kera Neuvostoliiton lähes ensimmäinen bulgarialaisten PC-koneiden erä. Ja johto sai ajatuksen siirtää jo olemassa olevat sanakirjat keskustietokoneilta PC-koneille. Puolessa vuodessa työstettiin toimiva sanakirjan prototyyppi, joka sitten oli pohjana tulevalle Multitranille. Sanakirjaa suunniteltiin myytävän organisaatioille (muita ostajia 80-luvun lopussa ei yksinkertaisesti ollutkaan), mutta maa joutui kriisiin, rahoitukseen tuli katkoksia ja projekti alkoi kuolla. Jo aikaansaadun pelastaakseen intomielet, joihin kuului myös Pominov, perustivat yhteisyrityksen, joka kuitenkin eli vain puoli vuotta, koska kukaan ei sijoittanut siihen rahaa. Esiin nousi varsin kiperä kysymys: kenestä tulee tuotteen omistaja. "Voidaan sanoa, että tässä vedin peittoa itselleni", muistelee Andrei, "koska olin jo monta kuukautta istunut kotona ja yksin kehitellyt sanakirjaa". Näin Multitranista tuli "kotiprojekti": Pominov istui tavallisessa asunnossa ja viimeisteli sanakirjaa, ja vapaa-aikana matkusteli Euroopassa hankkimassa käytettyjä autoja ja vaatteita. "Tykkäsin silloin kovasti ostiskelusta – vaan en myymisestä. Ehkä siksi, että myydä pitää osata", Andrei naureskelee. …Ajan mittaan osoittautui, että yritys on liian iso juttu yhdelle ihmiselle, ja Andrei kouluttautui yksityisyrittäjäksi, sillä sellaisessa bisneksen organisoinnissa ei juurikaan tarvita mitään "papereiden pyörittelyä"… …Hiljattain Pominoville soitti kyselytutkimuksia järjestävästä yrityksestä neitokainen kysyen: "Onko tämä asunto vai toimisto?" "No, en oikein itsekään tiedä…", aprikoi Andrei. Tietokoneita hän ei ole asunnossaan sammuttanut enää moneen vuoteen: "Toimisto on kotona, vastapäätä on posti, tien toisella puolella pankki, lisäksi talossa on nettiyhteys ja Multitranilla varustettu serveri. Tämän 'kultaisen kolmion' voi kävellä ympäri 10 minuutissa". "Totta puhuen, en pysty sanomaan, minkälainen saitti tulee olemaan kymmenkunnan vuoden kuluttua", Andrei tunnustaa. |