ProZ.com translation contests »
2014 annual ProZ.com translation contest: "Celebrations" » English to Greek » Entry #21770


Source text in English

Translation #21770

Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.

Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.

Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.

Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.

Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle.
Ποιος εκσφενδόνισε την πρώτη μοιραία τομάτα που ξεκίνησε την επανάσταση La Tomatina; Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματικότητα. Πιθανώς να επρόκειτο για μία εξέγερση κατά του Φράνκο ή ένα ανεξέλεγκτο καρναβάλι. Σύμφωνα με τις πιο δημοφιλείς εκδοχές της ιστορίας, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ Los Gigantes (μία παρέλαση γιγάντιων μαριονετών από παπιέ μασιέ) το έτος 1945 , οι ντόπιοι επιδίωξαν να σκηνοθετήσουν μία συμπλοκή για να αποσπάσουν κάποια προσοχή. Αυτοί βρίσκονταν κοντά σε ένα καρότσι με λαχανικά και ξεκίνησαν να εκτοξεύουν ώριμες τομάτες. Αθώοι θεατές ενεπλάκησαν έως ότου η σκηνή κλιμακώθηκε σε μία μαζική συμπλοκή από ιπτάμενα φρούτα. Οι υποκινητές έπρεπε να εξοφλήσουν τις τομάτες στους πωλητές, αλλά δεν σταμάτησαν να επαναλαμβάνουν τις «τοματομαχίες». Αυτό σήμανε και τη γέννηση μίας νέας παράδοσης.

Οι αρχές, έντρομες μιας ακυβέρνητης κλιμάκωσης , θέσπισαν, χαλάρωσαν και κατόπιν επανέφεραν μία σειρά από απαγορεύσεις τη δεκαετία του '50. Το 1951 ντόπιοι, οι οποίοι αψήφισαν τους νόμους, φυλακίστηκαν ώσπου δημόσιες διαμαρτυρίες αξίωσαν την αποφυλάκισή τους. Η πιο φημισμένη κίνηση αναίδειας απέναντι στις απαγορεύσεις της «τομάτας» συνέβη το 1957 όταν οι υποστηρικτές της οργάνωσαν μια εικονική κηδεία τομάτας πλήρης με φέρετρο και πομπή. Μετά το 1957 η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να συμβιβαστεί, θέσπισε κάποιους κανονισμούς και ενστερνίστηκε αυτή την εκκεντρική παράδοση.

Μολονότι οι τομάτες βρίσκονται στο προσκήνιο, μία εβδομάδα εορτασμών καταλήγει σε τελική αναμέτρηση. Πρόκειται για τον εορτασμό των αγίων, Παθέρνου Μαρίας και Αγ. Λουίς Μπερτράντ, προστατών της πόλης Buñol με παρελάσεις, μουσική και πυροτεχνήματα κατά τον εύθυμο ισπανικό τρόπο. Για την ενίσχυση της δύναμης σας για τον επικείμενο διαπληκτισμό μία επικoύ μεγέθους παέλα σερβίρεται την παραμονή της μάχης, επιδεικνύοντας ένα εικονικό από την Βαλέντσια πιάτο με ρύζι, θαλασσινά, σαφράνι και ελαιόλαδο.

Σήμερα αυτό το αδέσμευτο φεστιβάλ έχει κάποιο μέτρο διάταξης. Οι διοργανωτές έφτασαν έως και να καλλιεργούν μία ειδική ποικιλία τομάτας χωρίς γεύση μόνο και μόνο για αυτή την ετήσια εκδήλωση. Οι εορτασμοί ξεκινούν γύρω στις 10 π.μ., όταν οι συμμετέχοντες τρέχουν προκειμένου να αρπάξουν ένα χοιρομέρι που είναι στερεωμένο στην κορυφή ενός λιπαρού κονταριού. Οι θεατές έχοντας μάνικες καταβρέχουν με νερό τους αγωνιζόμενους ενώ τραγουδούν και χορεύουν στους δρόμους. Όταν οι καμπάνες της εκκλησίας χτυπήσουν στις 12 το μεσημέρι, φορτηγά φορτωμένα με τομάτες τσουλούν στην πόλη, ενώ ψαλμοί από «Το-μά-τε, το-μά-τε» φτάνουν σε αποκορύφωση.

Τότε με το έναυσμα ενός κανονιού νερού η κύρια εκδήλωση ξεκινά. Αυτό σημαίνει το πράσινο φως για την συντριβή και εκτόξευση τοματών με κάθε είδους κατεύθυνσης επίθεση ενάντια στους συναδέλφους συμμετέχοντες. Εκτοξευτές τοματών από μακρινή απόσταση, φονιάδες που χτυπούν στο «δόξα πατρί » και βολές πάνω από το κεφάλι μετρίου βεληνεκούς. Όποια κι αν είναι η τεχνική σας, όταν η μάχη τελειώσει, θα βλέπετε (και θα νιώθετε) τελείως διαφορετικά. Σχεδόν μία ώρα αργότερα, οι καταμουσκεμένοι από τις τομάτες βομβιστές καταλήγουν να παίζουν σε μία θάλασσα από πολτοποιημένη στους δρόμους σάλτσα δίχως να μπορεί να βρεθεί το παραμικρό που να θυμίζει μία τομάτα. Η δεύτερη βολή του κανονιού σηματοδοτεί το τέλος της μάχης.


Discuss this entry